Mittwoch, 30. Juli 2014





"Gülün dikene katlanması, onu güzel kokulu kıldı" der Mevlana.
Verdiğin hiç bir dert için, acizlik getirmedim Allah'ım. 

Ama çok yoruldum artık. Bazen nefes almakta, ertesi güne çıkmakta zorlandığım zamanlar oluyor.
Uzun bir süredir sessizim. Biraz kafam dinlensin istedim. Biraz gözden uzak olalım istedim. Belki yokluğumuz, sessiz kalışımız biraz olsun yükselen sesleri kısar diye düşündüm. Yazmak istediğim kitaba bile, kimseye zarar vermemek adına başlamadım. Sessiz kalışım daha da cesaret verdi birilerine. 
Yaptığı beddualar bana kadar ulaşıyor ve hala hakkımda konuşmaktan yorulmamış. Ve kundakdaki bebeğime acımadan, hatasının faturasını bana keserek, yıllardır vermeye çalıştığı zarara aldırmadan, sonumuzu beklermiş bizim, hatta daha fazlasını. Bende diyorumki, Rabbime havale ediyorum seni. Umarım hatanı anlar ve doğruyu görürsün. Sen bizim mutsuzluğumuzu istemene rağmen, ben diliyorum ki, hiç ummadığın ve beklemediğin kadar mutlu olasın. Çünkü, ne çocuklarına kıyabilirim, nede seni seven insanlara. 
Ama yoruldum işte. Çok yoruldum. Biliyorum bu yorgunluğum bile mutlu ediyor birilerini. Rabbim ıslah eylesin.


"Gülün dikene katlanması, onu güzel kokulu kıldı" der Mevlana... ne güzelde söyler...
Verdiğin hiç bir dert için, acizlik getirmedim Allah'ım!