Işte, bu maillerden birine cevap vermekte oldukça zorlanmıştım bir kaç ay önce. Arkadaştan izin alarak (kendisine takma bir isim vereceğim, yoksa anlamak zor oluyor), ismini ve yaşadığı ülkeyi gizlemek şartıyla, instagram takipçilerimden yardım almıştım. Kendisi çok zor bir durumdaydı. Kilo verip, uyku uyuyamaması, ne kadar zor durumda olduğunu açıkça gösteriyordu. Bir şekilde yardım etmek şarttı. Çünkü, bir çoğunuz ve evli olan her kadının Ayşe'yi rahatlıkla anlayabileceği bir durum. Hiçbirimizin böyle bir duruma düşmek istemeyeceği kesin. Özellikle aile içi ilişkileri yürütmenin çok zor olduğu bir dönemde, birde böylesi bir sıkıntı yaşamak çok daha zorlaştırıyor ilişkileri. Ne demek istediğimi postun sonunda daha iyi anlayacaksınız eminim.
Gelen mail de bunlar yazıyordu -"Merhaba. Sana yazıp yapmamakta çok zorlandım. Sen beni anlarsın diye düşünüyorum. Psikolojim bu aralar çok bozuk. 7 yıllık evliyim. Eşimle çok mutluyuz. Huzurumuzu kaçıran, yada daha çok benim huzurumu kaçıran biri var. Bunu sana anlatabilmek için hikayenin tamamıni anlatmam lazım. Kaynım benden 10 yaş küçük abisinden 12 yaş küçük. Abi kardeş çok düşkünler birbirlerine. Aynı işte çalışıp aynı hayalleri kuruyorlar. Çok iyi anlaşıyorlar. Beni yenge gibi değil, sanki öz ablası gibi.Seviyor. çok saygılı, efendi biri. 16 yaşındayken bir kızla tanıştı. 5 yıl, gizli çıktılar. Iki yıl öncede çok zor şartlar altında evlendiler. Şimdi herşey yolunda. Mutlular Elhamdulillah. Yanliz beni çok rahatsız eden bir şey var. Eltim kocamdan 13 yaş küçük. Minyon tipli olduğu için, herkez çocuk gibi görüyor onu zaten. Eşime çok yakın davranıyor. Hatta abi demek yerine, ismiyle sesleniyor. Öyle normal ismiyle de değil. Annesinin veya yakın arkadaşlarının ona verdikleri takma isimle sesleniyor. Çocukca sesiyle gülerek kocama her seslenişinde tüylerim tiken tiken oluyor. Bu aralar herseferinde başım dönmeye başladı. Bizim çocuğumuz olmadı. Onun baskı zaten çok üstümde. Ama kocam beni şimdiye kadar hiç inciltmedi. Süprizler yapar hediyeler alır. Eltimin bu davranışı uyku bırakmadı. Aylardır uyuyamıyorum. 10 kilo verdim üzüntüden. Devenin aklına karpuz Kabuğu getirmek diye bir söz var. Ondan korktuğum için, kocama rahatsız olduğumu söyleyemiyorum. Eltime hiç birşey diyemiyorum kardeşlerin arasına girmekten korkuyorum. Kaynanamla çok iyi anlaşıyorlar. çocuğumuz olmadığı halde, kocam bana çok düşkün olduğu için, Kaynanam beni sevmiyor. Bana bir akıl ver nolur. Aklımı oynatmak üzereyim."
Biraz Ayse'yle yazıştıktan sonra, anladımki eltisi sorun çıkarmak için bilinçli yapıyor bir çok şeyi. Eltisi yurt dışında eğitim almış ve dinle alakası yokmuş. Kayinvalide ilk baştan eltisini kabul etmediği halde, Ayşe'nin yardımıyla arayı bulup, evlendirmişler kayınıyla. Eltisi aileye gelene kadar, kayinvalidesiyle arası çok iyiymiş aslında. Eltisinin ilk sene hemen çocuğu olmuş ve ardından hemen birtane daha gelmiş. Bebek olunca kıymete binmiş. Aynı yerde kalmaları ve eşlerin işlerinin ortak olması durumu dahada çıkmaza sokmuş sanki. Eğer uzağa gidersek, eşim biter demişti o zaman.
Çok zor bir durum. Aslında saygı ve terbiye sınırları bir hayli aşılmış. Burda en güzel kural, dinimize uymak diye düşünmüştüm ve yine aynı düşünüyorum yine.
Yardımcı olmakta zorlandım. Yanlış birşey söyleyip, aile içi huzursuzluğa neden olmaktan korktum. Eltisiyle konuşsa durum daha kötüye gidebilir. Beni kıskanıyor, yok yere huzursuzluk çıkarmak istiyor, diyebilir. Kayinvalidesi de aynı şekilde. Eşiyle konuşsa, korkularında haklı, şimdiye kadar farketmediği birşeyi farkedip, ilgi farklı alana gidebilir. O gün çaresizlikten ruhumun nasıl yorulduğunu anlatmam mümkün değil. Hatta bu olay beni günlerce meşgul etmişti.
Instagram takipçilerimden yardım amaçlı bir kaç yorum geldi.
Yorumlardan bir kaçı:
" Ben olsam uzak bir yere taşınırım hemen o zaman daha rahat eder bence."
" Ilk önce rabbim tez zamanda gönlünüze göre evlat verir insallah. Bu durumu içine kapatarak ve kendini hasta ederek çok büyük haksızlık etmişsin kendine bacım. Allahım sana dil vermiş akıl mantık vermiş. Seni rahatsız eden durumlara karşı sakın susma. Bu cana zulum etmeye senin bile hakkın yok. Rabbim bu canı emanet etmiş bize. Kıymet bilmek lazım. O kızın yaptığı terbiyesizlik gercekten. Eger güzel ve iyi niyetlilik yaramiyorsa inanki bana her seslenişinde ağzınin üstüne ellinin tersiyle bi Osmanlı tokatı çok güzel işe yarayacak ;) Allahim başka dert vermessin. Amin"
" Eltisini karsisina alip duzgunce konusmali ve biraz onlardan uzak durdurmali esini yasi kucukse zaten oyle cahillikleri olur esine guveniyorsa sorun yok cocuk icinde Allah a dua etmesi gerekiyor herseyi Rabbine birakirsa duzelecektir @almangelini"
" @almangelini hanimefendi aileye yakin ve kendisinin de guvendigi biriyle konusacak durumu anlatacak, aileye yakin olan bu kisinin yaninda elti abi konumundaki kaynina ismiyle hitap ettiginde o kisi ciddi ve acitici sekilde uyaracak, yada asagilayacak, yada guzel dille uyaracak. Yani aile disindan birinden uyarma konusunda yardim alinacak. Bence bu mantikli bir yol olur."
Bu son yorum o gün Ayşe'nin aklına yatmıştı. Kayınpederine giderek durumu izah etmeye çalışmış. Baba daha konuyu anlar anlamaz, farkındayım, demiş. Kimseye huzursuzluk vermemek için sesini çıkarmamış o zamana dek. Bizim ufak oğlanla konuşmanın zamanı geldi artık, demiş.
Gelen yorumlar, babanın desteği felan o gün kızcağıza baya iyi gelmişti. O akşam eşiyle yemeğe çıkıp, uzun zamandır ihmal ettikleri zamanı geçirmişler birbirleriyle. Eve döndüklerinde kimse yokmuş ortalarda. Eltisi 3 gün evinden çıkmamış. Fırsat bulup, kayınpederine sorduğunda, oğluyla o gece konuştuğunu söylemiş. Eltisi hala Kayınpederiyle konuşmuyormuş ama eşiyle de arası açıkmış. Sonradan ortaya çıkıyor ki, zaten eltinin eşiyle sorunu olduğu için, eltisine zarar vermeye çalışıyor.
Herkes hak ettiğini buluyor diyemeyeceğim. Arada o kadar suçsuz insanın canı yanıyor çünkü.
Bugün yeni bir mail geldi Ayşe'den. O maili okuduğumda yıkıldım resmen. Eltisi iki çocuğunu bırakıp, evli bir adamla çekip gitmiş. Evin halini bir görsen, evden cenaze çıkmış gibi, diyor yazık.
Hiç suçu olmadığı halde suçu kendinde arıyor. Ben sussaydım, kardeşimin yuvası yıkılmaz, o çocuklar annesiz kalmazdı diyor. Ona şunu söyledim "eğer sen kendin için bir çare aramasaydın, belki iki kardeşin birden yuvası yıkılacaktı Allah korusun. Evli bir adamla gitti diyorsun. Sonuçta eşinde seninle evli ve eltin eşine resmen cilve yapıyordu. Bu durumda sen yuva yıkmaktan öte, yuva kurtardın. O çocukları ben büyüttüm demiştin bana bir seferinde. Ateşli olduklarında, sabaha kadar ben bekliyorum başlarını, demiştin. Eğer size birşey olmuş olsaydı, o zaman o çocuklar annesiz kalacaktı. Doğurmakla anne olunmuyor malesef. Ya doğuştan annesindir, yada hiç anne olamazsın. Üzme tatlı canını. Elbet kayınında toparlayacak kendisini. Sen yuvanda mutlu olmana bak ve o çocukları mutlu etmeye. Onların sana çok ihtiyacı var şimdi.".
Malesef öyle bir devirde yaşıyoruzki, en çok darbeyi burdan alıyoruz. Ne aileler aile olabiliyor, ne evliliklerde huzur bırakılıyor. Herşeyden vazgeçmek bu kadar kolay olmamalı. Benim huzurumu yok, onuda olmasın düşüncesini yok etmeliyiz içimizden.
Neden bir başkasının acısını taa içimizde hissedemiyoruz? Neden bir diğerinin mutluluğuyla mutlu olamıyoruz?
Öyle kadınlar varki gözü doymuyor. Allahümme ecirna min şerrün nisa duası boşuna edilmemiş. Dilimizden düşürmemek lazım.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen